Dedemden Kalsın Şiiri - Cafer İslah

Bana çocukluğum dedemden kalsın!

Onun gibi oynayayım çalıyla çöple.
Eski ayakkabı tabanından tekerlekler yapayım,
Onları,
Bir güzel yürüttüğüm de,
Havaya zıplayıp takla atayım.
Öyle sevineyim,öyle sevineyim ki,
Hayatı tanımadan mutlu olayım.

Bana geçliğim dedemden kalsın!

Onun gibi dolaşayım geceleri yollarda,
Yıllarca hiçbir şey söylemeden,
Eli elime bir gün olsun değmeden,
Uzaktan seveyim sevdiceğimi.
Vuslat nasip olup,
Kavuştuğumda,
Evlendiğim gün göreyim,
Melek yüzünü,
Beni,
Yılarca seven ve hiç söylemeyen,
Sesini yüreğini o gün duyayım.
Bir onunla mutlu olayım.

Bana adamlığım dedemden kalsın!

Onun gibi oturayım köşemde,
Ağırlığım her nesnede görülsün.
Gelinler yıllarca gelinlik sürsün.
Çalışayım toprağımda taşımda,
Uğraşayım geçimimle işimle,
Çoluk çocuğumun yüzleri gülsün.
Benden sonra bu yolu onlar sürdürsün.
Kimse söylemeden fuzuli bir laf,
Kılıp namazımı dileyeyim af.
Onlarda dinini doğru öğrensin.

Bana yaşlılığım dedemden kalsın!

Ak ve pak bir yüzle dede olayım,
Hayatın anlamını bir bir bulayım.
Torun ne demek sevmek ne demek,
Herkeslerden daha fazla bileyim.
Tutup ellerinden,
Öğüt vereyim,
Oda benim gibi düşünsün varsın,
Oda hayatı benden öğrensin,
Ona da adamlığı,dededen kalsın.
Ve,
Benim adamlığım benim aslan dedemden kalsın.

(Miskin Ökkeş İSLAH Dedeme rahmet ve minnetle)