Sabahın erkeninde harman başında
Beklerdim dedemi çakıl taşında
Omuzunda tırpanlar kasket başında
Dedem harmana gelip tırpan döverdi.
Koyardı tırpanları yere uzatıp
Otururdu usulca heybeyi atıp
Bir de ağızlığında birinci yakıp
Dedem yavaş yavaş tırpan döverdi.
Vururdu çekicini bin sabır ile
Ağırdan bir türkü yakıp diline
Bir de çayı var ise değme keyfine
Dedem her güz sabahı tırpan döverdi.
Oturup da dinlerdim çekiç sesini
Yankılanır gelirdi karşıdan geri
Bir yandan da izlerdim garip dedemi
Dedem ne de güzel tırpan döverdi.
Merak işte gitmezdim başında durup
Kızdırırdım bazen de sorular sorup
Sinirlenip "git" diye başından kovup
Dedem kendi halinde tırpan döverdi.
Tahir Altunay
Kayıt Tarihi : 17.11.2023 04:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Yazılış tarihi:2009 Eskiden, Tırpanlar tarlaya gidilmeden önce örs üzerinde özel bir çekiç ile keskin kısımları dövülerek ezilir ve daha keskin olması sağlanırdı.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!