Dedem Sarık Giyerdi Şiiri - Hayrul Şen

Dedemin babası askere gitmiş
Onların tüm arkadaşları da
Dönmemiş hiçbiri
Ne yemenden ne Sarıkamış’tan
Yokluğun yetimliğin ne olduğunu
Dedemden dinlerdim ben
Sert bir adamdı
Ama ağlardı Anlatırken
Anlattıkları doğru muydu
Bilemem

Dedem toprağı severdi
Bir de partal sallamayı
Partal ne bilir misin sen?
Ne güzel İstanbul be
Ne akraba bıraktın
Ne türkü
Ne de bize ait bir kelime
TDK böyle buyurdu.
Ana bile derken
Bir yüz çevrilir yüzüne

Sonra sevdaları bilmezdik
Adı “meraklı” idi
Aşk için kullandığımız kelime
Kim kime meraklıysa adı çıkardı
Hesabı yapılırdı
Yani, yöresel Televole

Dedem sarık giyerdi
Dedemin arkadaşları da
Aynı kuşaktı gerçi hepsi

Sonra biz
Saçlarımız jöleli
Fes giyse yaşıtlarımız
Deli derlerdi.
Başın üstüne bakıp
Anlamak vardı kuşaklarca
Ne var başın altında

Dedem bir gün öldü
Tam doksan yaşında
Hayata, çardağımıza doluştu insanlar
Bir yanında bastona bir yanında bana tutunan
Bir adam göçtü bu dünyadan
Elektrikler gitti
TDK böyle bilsin
Dedem sarık giyerdi