Buruk bir hatıra yüreğimde,
29 Temmuz 2000 tarihli...
Hani hiç hesapta olmayan bir felaketle,
Ömrünün yavaş yavaş bize veda edişi.
Dedeciğim,
Hiç sönmeyecek bir yıldıza benziyordu çehren...
Bilsen; nasıl acı veriyordu ıstırap çekişin,
Hasta yatağında yatarken sen.
Sevgi dolu bir yüreğin vardı...
Yalnız ve yalnız hoşgörüyle beslenen.
Yüzüne hep bir tebessüm yansırdı,
Sevgindeki sonsuzluğu hissettiren.
İyilik yapardın herkese...
Din,dil,ırk ayrımı gözetmeden.
Şu ölümlü dünyada,
Ne işten yoruldun,ne de ibadetten.
Dedeciğim,
Bir gerçek var içime bir türlü sinmeyen.
Sinsi bir katilin arabası olmamalıydı,
Seni bizlerden mahrum eden.
Kayıt Tarihi : 17.1.2004 21:34:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

TÜM YORUMLAR (1)