dedem kurmuş bu değirmeni
sert rüzgarların,zaptedilmez kaynakların önüne
babam burda görmüş anamı
çuvaldaki unlar beyaz
anam daha beyazmış
beni eline alınca anam
önce onu sonra değirmeni görmüşüm
aşık olmuşum
anama ve ona
sevmişim rüzgarı
asi suları sevmişim
sevmişim birbirine sürten dev yekpare taşları
oynamışım, karanlık toprağı deşip aydınlığa çıkan köstebeklerle
ders almışım, koklamışım özgürlüğü
büyümüşüm
rüzgarlar kesilmiş
su sesi para sesine yenilmiş
ağlamışım
arasına acı koyup yekpare taşların
kendimi öğütmüşüm
güzel bir kadın gelmiş yıllar sonra viraneye
gülmüşüm
gülmüşüm
ölesiye gülmüşüm....
Kayıt Tarihi : 22.10.2012 21:43:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!