ahşaptı Dedem ile Ninemin evi,
tıpkı doğduğum ev gibi.
kâgir duvarlarında barındırırdı
irili ufaklı karıncaları.
sefalet o duvarlardan sarkardı.
sevgimizin kalesi o duvarlardı.
iki göz oda,dışarıda mutfak,
fakirlik yumağımıza ortak.
sıcak çorbayı içip yer sofrasında,
otururduk gaz lambası ışığında.
sonra Dedemden fıkralar masallar,
her kötüyü yenen kahramanlar.
beraber yaşadık onca yılı,
sevecen,mesafeli,saygılı.
yıllar önce terkettiler beni,
hep kalbimde yaşattım sevgilerini.
ahşaptı Dedem ile Ninem'in evi,
tıpkı doğduğum ev gibi.
şimdilerde yıkıldı viraneleri,
tıpkı beklentilerim,hayallerim gibi...
Kayıt Tarihi : 10.6.2004 14:31:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Yeni değerler ve yapılarla birlikte hepsi yıkılıyor...
Güzel ve içten bir şiirdi dost...tebrikler...
TÜM YORUMLAR (2)