Dedem Gibi Şiiri - Yakup Şimşek

Yaşarsa oğlum,
Benim gibi olacak.
Ben de yaşarsam babam gibi
Dedem gibi olacağız hepimiz
Yaşasak da yaşamasak da.
Dedemin yurdu şimdi
Yetmiş yıl çiğnediği toprağın dibi.

Oğulcağızım, tasalanma
Âlemde bir ben faniyim, sanma.
Ne geniş yurttur bu alemin ötesi
Sorardık gidenlere, keşke duyulsa sesi.

Babacığım, sanma gidiş sırayla
İnsan ne kuvvetle sağ kalır
Ne de ölür yarayla.
Belki torunu önce alır,
Belki evvel gider babadan oğul.

Dedeciğim, rahmet olsun sana Hak’tan
Sesimi işitirsen eğer topraktan
Derim ki, bulmuş isen sahibini
Ne gam, kurtardın sen kendini.
Kavuştun doksan dokuz ahbabına,
Yüzde bir zaten gelecek yanına.

Ey tel tel beni aklaştıran ölüm!
Beni Rabbime yaklaştıran ölüm!
Rabbim olmuş ise benden razı
Neylerim baharı, neylerim yazı.
Dese: Ey nefis ki tatmin olmuş
Gir Cennet’ime ki kullarım dolmuş
Gir onların arasına haydi!
İşte bu, derim; arzuladığım şeydi.

Yakup Şimşek
(Erzurum, 2 Ocak 2004)