Dedem Şiiri - Mehmet Ali Kızılırmak

Ben doğan da koymuşsun adımı
Gittiğinden bu yana yanlızım dedem
Gözümü açtığmda gördüm sarığını
Keşke öpebilsem şimdi o uzun sakalını
O akşam hissettim sanki dedem
Ondan yanında kaldım keşke bilsen
Sabaha yıkanırken cansız bedenin
Diken oldum kurudum soldum
Kuluyum ölümüde doğumuda emredenin
Ama lakin yandım dede yandım kül oldum
Bu sensiz ilk bayramım çok ıraktayım
Doğduğun yere yakın sana uzaktayım
Bayrama gel dediler anamlar
Ah dedem vallahi yutkunamadım

Aklımdan çıkmıyor beyazları giydiğin
Babamla dokuz evlat yetiştirdiğin
Keşke bende olabilsem senin gibi
Bir tane bile yoktu dedem sevmeyenin
Allah bilir sen neler ile mücadele ettin
Güven veriyordu o ihtişamlı asaletin
Belkide tüm bunlardı sebebi herşeyin
Sendin anlamı sevmenin sevilmenin
Sendin dedem her halinle kendisi emeğin

Gelmesende olurdu hayalimdeki saraya
Bu bayram yolum doğru xravaya
Sende gel olurmu dedem oraya
İsyan etmiyorum asla etmem Ama
Keşke bu kadar erken gitmeseydin
Ben keşkede demezdim bu yaşıma kadar
İlk ve son keşkem İlk düzgün gözyaşım
İlk hüzünüm ilk kendimi tutamayışım
Oysa ne ilkler yaşayacaktık daha
Ben yaşayacağım sende şahit ol dedem

Ne bayram var bana gayrı
Ne öperim senden başkasının elini
Ne kutlarım bu ani terk edişini
Bilmezlermi geçen bayram gittiğini.