Dedem Şiiri - Duran Bükülmez

Ağzı var,dili yok derlerdi ona.
Mütevazı hayat yaşardı dedem.
Kış gelmeden gider dağa oduna.
Yakacak derdine düşerdi dedem.

Ocağının tütsün diye dumanı.
Biçerdi ekini orak zamanı.
Kalbinde taşırdı dini imanı.
Şafakta namaza koşardi dedem.

Bayram gelir kurban ederdi koçu.
Duaya kalkardı sabahın üçü.
Torunlara derdi canımın içi.
Elini öptürür coşar dı dedem.

Malı mülkü vardı yoktu parası.
Yabana vermezdi tarla kirası.
Kimsede açmaz dı gönül yarası.
Dağ gibi dertleri aşardı dedem.

Onun geçinmekti bütün çabası.
Yamayı bilmezdi yırtık abasi.
Evliyaydi köyün Hasan babası.
Şu yalan dünyada beşerdi dedem.

Bir türkü söylense düşerdi gama.
Benziyordu adam gibi adama.
Ozanım destan olmadı ama.
Sevilip sevmeyi başardı dedem. (İmza)Duran Bükülmez