Allah verdi, sevgisiyle birlikte,
Dedem, dedem, dedem; dedem, bal dedem!
Yer edindi artık, evde dirlikte,
Açıver gözünü; haydi gül dedem!
Her günü bir başka, neş’e veriyor,
Ömür boyu böyle mutlu ol dedem!
Sesi bile müzik gibi geliyor;
Evimin içinde; bir bülbül dedem.
Dört elin üstünde bir yarış atı,
Nasıl dayanacak sana yol dedem?
Nenesi yakalar, açılır altı,
Çabucak koltuğu siper al dedem!
Oturduğu yerde mırıldanırken,
O sırada keyfi pek de bol dedem.
Yatağın üstünde yuvarlanırken,
Koşup da yorulma, yavaş ol dedem!
Kenara çekilip nutuk atıyor;
Kimi el sallıyor, kimi kol dedem.
Öfkeden iki el yumruk yapıyor,
Sinirin yatışsın, nara sal dedem!
Çizgi film izliyor, kapansa küser;
Kumandayı ister, açar el dedem!
Küçücük parmaklar tuşlara basar,
Feda olsun sana milyon pil, dedem.
Dört yanı dolaşır, tutunaraktan.
Günde beş yüz metre, alır yol dedem.
Bir elini tuttum, kuvvet bacaktan;
Bir adım sağdan at, bir de sol dedem!
Her günü bir başka ışık veriyor,
Yarını örtüyor, ince tül dedem.
Bakın şu yiğite, ne gösteriyor;
İnşallah çözülür, bir gün dil dedem.
Ali Ulvi bir mutluluk yaşıyor,
Sen de hayat boyu; mutlu ol dedem!
Belki ayrılacak, gün yaklaşıyor;
Ne olursa olsun, mutlu kal dedem!
17 NİSAN 2o12
Kayıt Tarihi : 9.11.2013 10:50:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!