Dedem Şiiri - Muammer Yalçın

Sen gittin kapandı kanatlı kapın
Avlundaki tandır yanmıyor oldu
Ayakta duramaz sıvasız yapın
Lamba ne zamandır yanmıyor oldu

Soyun sopun belli hanımın oğlu
Söylenen o künye tek sana bağlı
Derlerdi hacı Mehmet Âlinin oğlu
Şimdi hiçkimseye denmiyor oldu

Hizmet ediyordun İslama Dine
Gözünde tüterdi Mekke medine
Sensiz zaman geçti tam altı sene
Ayrılık ateşin sönmüyor oldu

Otlatan kalmadı dedem keşiğin
Atlayıp geldiler herkes eşiğin
Kurudu top kavak serçe beşiğin
Sensiz dala kuşlar konmuyor oldu

O kendine özgü muhabbetinle
Nameler okurdun muhammedine
Doymazdık senin o hoş sohbetine
İçimizde hasret dinmiyor oldu

Bende düştüm gurbet elin derdine
Dayanamam çınar olsam kurduna
Yılda bir gidiyom dedem yurduna
Buda içerime sinmiyor oldu