Dedem eve gelince,
Sorarım bir bilmece.
Başlar hemen eğlence,
Oynarız gündüz,gece.
Dedemi çok severim.
Çağırdımı giderim.
Okşar kulaklarımı,
Öper yanaklarımı.
Cepleri şeker dolu,
Verir ağzıma yerim.
Boynuna sarılınca,
Tontonsun dede derim.
(Kendi Yay. İstanbul 2003)
Müfit AksakalKayıt Tarihi : 18.2.2010 17:17:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Dedelerimizi,büyüklerimizi sevelim ve sayalım.
![Müfit Aksakal](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/02/18/dedem-41.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!