Olmadı benim hiç bir zaman
Ne annededem ne babadedem
Sararmış resimlerinden gördüm onları
Ağarmadan saçları erken gelmiş sonları
Okunuyordu savaşların yorgunluğu yüzlerinden
Sezdim yüreklerindeki dinmez acıyı gözlerinden
Tatmadan zevki sefayı
Gencecik adamlar
Doymadan evlatlarına
Terk-i diyar etmişler dünyayı
İçimde kaldı özlemim
Dede sevgisi nedir
Bilemedim bilemedim
Dede beni parka götür
Salıncaklara bindir
Balon al dedeciğim
Diyemedim diyemedim
Ellerinden bir şeker yiyemedim
Koca yürekli dedelerim
Öpemedim ellerinizi
Tonton yanaklarınızı sevemedim
Veremedim bir bardak su
Size atkı öremedim
Mezar taşlarınızı bile göremedim
Susturamadım içimdeki çocuğu
Ben dedelerimi çok özledim
Sevgi dolu kucağınızı açmadan
Başımı okşamadan
Bana masal anlatmadan
Niye zamansız gittiniz sanki
Ben sizi hiç üzmezdim ki
Kayıt Tarihi : 27.4.2017 17:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bir gün yürüyüş yaparken, karşıdan gelen bir dede ve ellerinden sıkı sıkı tuttuğu torunlarını gördüm. O anda hiç tanımadığım ve seslerini dahi duymadığım dedelerim geldi aklıma. Bana dedelerimin elini tutup dolaşmak kısmet olmadı. Onlar kendi çocuklarını dahi dolaştıracak zaman bulamadan göçmüşler son yurtlarına. Birden bu dizeler dökülüverdi yüreğimden. Bazı çocuklar çok şanslı oluyorlar ama farkındalar mı acaba? Demek insan yetmiş yaşına gelse de çocuksu duyguları ölmüyormuş. O ana kadar dedelerimi özlediğimin farkında değildim.
Çocukluğuma gittim bir an, diğer dedemi hatırlamıyorum ben de sadece anne dedem vardı. Anne dedem 12 torununu etrafına dizer ve bize unutulmaz hikayeler anlatırdı, ilahiler söylerdi. Adeta yaşardık anlattıklarını. Çok seviyorduk hepimiz onu elbette o da bizi. Ne kadar şanslıymışız onu tanıdığımız için.
Bütün dedelerimize Allah'tan rahmet diliyorum. Bu duygulu ve çok anlamlı şiirinizi de yürekten kutluyorum. Selam ve sevgilerimle...
"Dede" deriz de, günümüzde nedense "nene - nine" denilmesi pek istenmez. Bayan hassasiyeti mi nedir, illa ki "anneanne" veya "babaanne" demek adetten olmuş.
Anlaşılan anneanneden veya babaanneden yana sıkıntı yok. Babadede veya annededen yana bir özlem, arayış var. Yüce Rabbim rahmet etsin. Mekanları cennet olsun.
Anlaşılan savaşın azizliğine uğrayıp şehit olanlardan. Şehadet mertebesine ulaşmak ve şehit torunu olmak elbette apayrı bir gurur vesilesidir.
Hayat, insanlara her an bir şeyler hatırlatır. Şuuraltımıza sinmiş özlemlerimizi su yüzüne çıkartır. Nice ukdeleri gün ışığına serer.
Değerli İnci Hanım da böylesi bir ukdeyi gün ışığına çıkarmışlar. Lakin bu hatırlama bir özleme bürünerek şiirleşmiş.
Güzel de olmuş.
Kaleminize, ilhamınıza sağlık değerli İnci Hanım.
Sevgi ve saygı rüzgarları esenliğiniz olsun.
Şiirinizi okurken bende farkettim ki,her iki dedemi görmedim,görme şansım olmadı.Evin en küçük ferdi olarak dedelerim erken göçmüşler bu dünyadan.Babamın babasını cumhuriyet kurulmadan eşkiya dağda davar otlatırken vurmuş,malları toplayıp götürürken babam 12 yaşındaymış. Annemin babası kaçak tütün bulundurmaktan şikayet edilerek tutuklanıp 38' kırımında öldürülüyor.İkisi de Allah yolunda inançlı oldukları halde ,kötüler sayesinde torunlarını görme şansları hiç olmamış.Birinin silik bir resmi var,diğerini hayal bile edemiyorum.Allah kalanlara uzun ömür versin,mekanları cennet olsun.
Bana bunları hatırlatan şiirinizi yürekten kutluyorum,kaleminiz daim olsun.Selam ve sevgiler.
TÜM YORUMLAR (4)