Dedeler de Ölürmüş Şiiri - Zehra Yılmaz

Sinirlenişin geliyor
Gözlerimin önüne
Bazen gülüşün
Çok sevindinmi bir şeye
Yaş gelirdi gözlerinden
Koskaca adamdın
Küçücük yüreğine inat
Bağırıp çağırmak kolaydı
Öfkelendiğin de
Ama yürekten sitem etmek
Zor gelirdi sana
Varlık içinde yokluk çekmek
Bıktırmıyordu seni hayattan
Şu şeker illetinin
Bıktırdığı kadar
Öyle büyük hayaller sığmazdı yüreğine
Dedik ya yüreğin küçüktü istemesen de
Eskilerin tabiriyle
Nohut oda bakla sofa bir ev
Birkaç divan birkaç kanepeyle
En güzel misafirhane
Hayellerin arasındaydı
Hani diyordun ya altmış yaşıma geldim
Yatmadım nakışlı yastıkta
Seni bilenler bilirdi
Nasıl koyboldun şu fani samanlıkta
Dokuz çocuk
Birde aşkın uğruna
Almanya macerası
Konya sevdası
Hepside yalan oldu
Şimdi tek derdin Allah rızası
Kabullensin Allahım seni yanına
Aradan yıllar geçsede
Unutmasın ardından evlatların
Bin hayırla bir fatiha

Canım dedem babam bizi sana bırakınca sen ölmezsin sanmıştım