Dede Torun 10 (resim) Şiiri - Necip Zeybek

Al sana daha büyük bir kâğıt,
Bunlarda kalemlerin renk renk.
Aklımla yapma cenk,
Merakımı dağıt.

-Hımm, neler çizdin öyle?
Bilemezsem sen o zaman söyle.
Hayranlığım anlaşılmıştır sesimden,
Zira alamıyorum gözlerimi bu güzel resimden.

Ne hinlik geçiyor aklından,
Alaycı bir gülümseme var yüzünde,
Parlıyor adeta sapsarı güneş gökyüzünde,
-O kahverengi toprak yol nereye gidiyor?
-Bir eve,
-Ne diyor
-Boya seve seve,
Ağaçları yeşile, gökyüzünü maviye…
-Bir önerim var bekle,
Bu renk cümbüşüne
Pembe ve turuncu çiçekler de ekle…

Bir rüzgâr esiyor püfür püfür,
Dalgalanıyor balkonda çamaşırlar,
Bayraklar gibi hür…
Ve bir çift beyaz güvercin,
Uçuyor dağlara doğru özgür…

Kimleri görüyorum?
Şu annen,
Kırmızı çantasını tutuyor elinde,
Siyah bir kedi kuyruk sallayarak ilerliyor önünde,
Şu da baban,
Neşeli bir türkü var dilinde.
Aralarında sen…
Ayakların yere basmıyor neşeden.
Anladım çok değerli gözünde, ailen?

Ama hani ben,
Neden yok bu resimde deden?
Mor otomobili de gelin arabası gibi süsledin,
Çıksın da perdeden,
Arka koltuğa otursun deden.
Anladım ailen dışındakilere yer yok bu resimde,
Diğer sevdiklerin kalbinde…