Dede-talat Sebili Şiiri - Nebi Ünler

DEDE-TALAT SEBİLİ

Foça da gezinirken, dolmadı mı gözlerin?
O otel de bir gece, yalan mıydı sözlerin?
Korsan Dağı nasıl da imrenirdi yar bize
Gamze pınarında ben, mağduruyum közlerin.

“Şimdi ,
Suskunluğumdan sızıyor efkarımın yürek işgali.
Hić bir veda insaf etmiyor gözyaşlarıma ,
Yüreğimi bıraktığım düşlerden taşıyor ahım.

Sendeki muzaffer gidiş ,
Kırık bir aşk bıraktı bahtıma.
Ve ben sana ,
Son bir gayretle tırmandığım dağların zirvesinden ,
Öle öle aldığım son nefesle sesleniyorum.

ZAFER GİDENİNSE , AŞK KAYBETSEMDE BENİMDİR.”

01 06 2015 GÖLKÖY ÜLFET G. Ü

Okuyorum resminin altındaki yorumu
Neden niçin duymazsın, benim hiçbir sorumu?
Her şeye rağmen sevdim, kapattın her yolumu
Dinlemiyorsun benim, yanlışımı doğrumu.

Yaşanan mucizeler, birer birer aklımda,
Bir tek sen olacaksın, yaşanacak bahtımda…
Peri bacalarında, hem donup, hem terlemek,
Taşucu’n da o gafım, doğum günüm saklımda.

Hani bensiz bir hayat, sana haramdı haram,
Ördüğün şu engeller, gelmeyişin tek yaram.
Cahide Sonku gibi, ölmek mi istiyorsun,
Gel senin olacaktır, tüm servetim tüm param.

Geleceksin diyerek
Neler neler ekmiştim
Doğum gününden sonra
Anladım… Galiba sevmemiştin.

Eğer sevmiş olsaydın
Bahaneler aramaz,
Yalanlar uydurmazdın…

Sözlerine inanmaz, sevdim deyip keserdin,
Gülemezlerdi bana, benim can düşmanlarım
Tutardın ellerimi, bizden bize eserdin…

Yılgın Yağmur yeniden, Yürek Yağmur olmalı,
Mutluluk içmeliyiz, Gamze Pınarında biz…
Ölüm denilen gerçek, sarmaş dolaş bulmalı,
Dede-Talat sebili, kalsın Aşiyan da iz.

Dedeoğlu Aşiyan, 02.08.17 – 03.42 Y.Y.