Dede Şiiri Şiiri - Bedirhan Altın

Bu gece şarkılarını sen soktun içime,
Üstelik her günümü öğütler ile örüyordun durmadan.
Bir vakitsiz kaçısın olmuştu,
Kışın başlangıcı bir gecede.
Oysa ki bana sözlerin vardı en erdemlisinden,
Demir tekerlikli arabanı daha icat etmemiştin...
Ceviz ağacının dökülen yapraklarına bindiğin,
O soğuk ve çaresiz gece arası.
Sobanın üstündeki ibriğinden su alıp,
Ninemin saçlarını örürdün yılmadan.
Ben ise seninle övünürdüm...
Çocukluğum dede,
Hani o kaydıraklı ve alaylı günler...
Ninemin salçalı ekmeği,
Bahçendeki kadim yemiş ağacı.
Çocukluğum dede,
Ondan arda kalan,
Sana kucak dolusu şikayetlerim var.
Senin her seste yukarı koştuğun,
Her şeyden koruduğun çocuk yalnız artık...
Evin önündeki ceviz amansız hüzün girdabında,
Sessizliğin sokaklarında dolaşıyor...
Çocukluğum dede,
Sen olsan bunu yapamazlardı.
Zamansız göçüp giderken bu alemlerden,
Korumasız bir ceylan gibi bıraktın beni...
Şair ruhunu yüreğime koyup,
Ansızın gittin...
Çocukluğum dede,
O da beni bir bayram sabahı terk edip gitti...
Artık benim için yoksul bayramlarım...
Hani yırtık pantolonlu,
Boncuk boncuk gözyaşlı...
Daha sana doyamadan,
Büyük adamdın vesselam...