Dede Ocağı Şiiri - Tahsin Koç

Çok yadıma düştün, Dede Ocağı!..
Çırpınıp duruyorum; Özlem içinde
Belki bir dahi göremem; Köyüm seni
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Aklımdan çıkmaz; Atı, Koyunu, İneği
Peyniri katığı kaymağı; O Sarı Yağı
Tandır damına kurulurdu; Aile Otağı
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Akşam olunca, sofrada evelik aşı
Soframızda bulunurdu, tahta kaşığı
Sofrada başlardı, yemek yarışı
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Devamlı işimiz, tarlada biçin biçmek
Yorulunca Öğlede, bolca ayran içmek
Hiç aklımıza gelmezdi; Köyden göçmek
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Genelde Akşam yemeği, Henkel ile Haşıldı
Çok tulumumuz vardı, Peynir basılırdı
Hayvan bol otlardı; Dağlarımız yeşildi
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Ah çok severdim yemlik, kuş, ekmeğini
Unnuca otundan yapılırdı, unca yemeği
Taze lavaştan yapılan, sarı yağlı düğmecini
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Tahsin der yaylalarda, koyun kuzu meleşir
Düğünlerde kızlar- erkekler, oynar gülüşür
Şah kalktığında, önünde pehlivanlar güreşir
Ah Çok Yadıma Düştün; Dede Ocağı!..

Ankara- 17.12.2021