Dede ,nine ve çoçuk- Hayat tutar elimizden

Kandil kokulu bir kulubede
Siyah bir tül çekilmiş penceresine
Geceden
Ve yıldızlar nakşedilmiş sevgiliden
İncecik örtü gibi yağmış kar
Ocak başında ak saçlı ihtiyar
Sabrın en ucuna oturmuş
Bense ömrüne uzanmışım
Usul usul ışıldayan ellerine
Takılmışım
Suskun bir nefesle
Yorgun bir sesle
Dağarcığından atıyor herşeyi
Orta yere

Geceler yürümez diyor
Gün gelir kucağına oturur
Dinlenir.Ve kalkar yeniden
Gider.Gün aydınlanır geceden
Güneş geçerken bir tepeden
Sevgi seslenir
Ruhun sentezidir, insan
Tüm dünya çeşitlenir

En büyük insan değil mi
A çoçuk
Herşey onun için varedilmiş
Varetmek öğretilmiş
Boş dünyalar yok alemlerde
Herşey bir sebeple yönlendirilmiş
Uzun uzun konuştu ihtiyar
Belli ki bir ömür görmüş
Ve düşünmüş, bahtiyar
Su kabağı nem tutmaz
İnsan severse kin tutmaz
Ve unutmaz
Hayattadır tat
Hayattır aslında HAK
Düzgün geçersen içinden
Anlayıp bilirsen dilinden
MURAT elini uzatır
O engin gökyüzünden