Dede Atleti Şiiri - Ömer Dalman

Zaman değişti
gençler arasındaki raconlar
moda kalıpları
beden dilleri başkalaştı.
pantolonlar kıçtan aşağı indi
bollaştı. donlar göründü.
saçlar sahne stiline yükseldi
jölelendi, kabardı, ibikleşti.
kuşaklar arası uçurumlar arttı
bakışlar biraz bunalım...

yaşdaşlarımın çoğu ortada kaldı
tarzlar önlerinden akıp geçerken.

birgün beyaz gömleğimin içine atletle gittim işe.
genç bir kankim gördü
deli dalga geçti!
saçları oldukça ibiklenmiş
üzerindeki gömlek atletsiz dalgalanıyordu.

-Uahah olm ne bu be dede gibi giymişsin atleti? !
yuh be! gömleğin içine de atlet mi giyilir!

bastı kahkahayı...

dayanamadım o kadar eğlendiğini görünce
ben de güldüm kendime!
uahah dedim aynen!

-E peki de birader
kışın da öyle artist gibi
içte atlet olmadan
esen bütün plaza-içi rüzgarları içime ala ala
dalgalana dalgalana mı yürüyeceğim koridorlarda? !

3 gün sonra senin gibi bitkin
burnum foşurdayarak mı dolaşacağım koridorlarda? !

atlet teri çeker derdi dedelerimiz
yalan mı?
sağlık içindi halbuki.
ben de onlara uydum;
hala da ortada atletimle dolaşıyorum.
herkese de öneririm
bel sağlam, böbrekler sağlam
beden sağlam, kafa sağlam
ruh sağlam...

bizim kanki yine bu kış da her kışki gibi
burnu sümüklü, elinde mendili
ama çıplak vücuda giydiği o artist gömleği
dolaşır durur plaza koridorlarında...

siz bakmayın ısmarlama racon ve modalara
hepsi gelir, geçer...
halbuki birdir aklın yolu
sağlık için, zindelik için
bütün soğuk algınlıklarına düşman
Dede Atleti! ..

(Eylül 2006)