Dede Şiiri - Celal Kaya

Gözlerin kaybetmiş ışıltısını
O iri ellerin tutmuyor dede
Neyledin yüzünün parıltısını?
Kuru yaprak gibi titriyon dede

Mazide kükreyen bir aslanmışsın
Pek de babayiğit bir insanmışsın
Harabeye dönmüş gülistanmışsın
Bağında bülbüller ötmüyor dede

Heybetin ne oldu, canın çekilmiş
Saçının telleri bir bir dökülmüş
Erimiş vücudun, belin bükülmüş
Ayağın dermansız, gitmiyor dede

Gençlik nazarıyla baktıkça sana
Bir ibret tablosu çizersin bana
Biliyorum, gözün toprakta amma
Vakti gelmeyince örtmüyor dede

Elbet, iman bayram, ölümse düğün
Gözyaşıyla dua edersin her gün
Hissine tercüman olmak ne mümkün
Sözüm ahvaline yetmiyor dede