Dede Şiiri - Sefer Kurt

Bir parkta oturuyordum birgün
Ak sakallı bir dede oturdu yanıma
'Adın ne' diye sordu bana
Adımı ne yaparsın be dede

Dertli şair derler adıma
'Madem dertli şairsin soruyorum sana
Ne olacak bu gençliğin hali anlatsana
Hiç bir umut yok' dedi dede

Soruyorsun o zaman anlatayım sana
Bu gençlik tuzağa düşmüş tuzağa
Tuzak alıp götürmüş uzağa
Özünden kopmuş gençlik dede

Bir nehir düşün büyük bir nehir
Nehire zehir karışmış zehir
Suç onların mı sadece elbette değil
Büyüklerin de payı varmış dede

İçkisi alkolü kumarı
Birde bacıma atıyorlar lafları
Büyüklere hiç kalmamış saygıları
Bunları anlatmaya dilim varmıyor dede

Hep aşk aşk diyorlar
Aşkı yatakta biliyorlar
On dakikalık zevk sanıyorlar
Anlatayım da anlamıyorlar dede

Para hırsı sarmış herbirini
Para için satıyorlar kendilerini
Kapatmışlar helal kazanç defterini
Parası olmayan adam olmuyormuş dede

Ne dostluk kalmış ne de arkadaşlık
Dostun var dersen vardır bu işte sahtekarlık
Ya çıkar ya menfaat ya da hokkabazlık
Düzelmez umutlarım karanlıkta kaldı dede

Umut var diyemem umutlar tükendi
Avrupai gençlik diye birşey türedi
Önüne geçilmiyor patlamış freni
Biraz karamsarım öyle mi deded

Yaz diyorsun bana kime ne yazayım
Okunmuyor ki kime ne anlatayım
Mürekkebi kağıda boşuna mı harcayayım
Bu gençlik böyle gelmiş böyle gider dede

Yine de yazıyorum diye dertli şair verdiler adımı
Ama güne kadar hiç duyan olmadı feryadımı
Bitmedi umudum karanlık gecelere bıraktım umutlarımı
Sen beni anlıyorsun değilmi dede
Sen bana hak veriyorsun değil mi dede