Debra Steiskal Şiiri - Ertuğrul Yusuf Türk

Debra Steiskal
Bir nehrin kenarında oturmuş
Ağlamaktadır
Bölüşmeden önce yazısını/ Uzaklardan gelecek bir genç ile
Yaralarını sarmaktadır

Sarsıldı göğsü
Gök sarsılmadan önce
Gök sarsıldıktan sonra
Çünkü bir genç kız atıldı hiç korkmadan
Derin ve serin bir suya
Debra buna ağladı en çok

O genç ile Debra birbirlerine baktılar çokça
Kimse anlamadı sebebini
Kimisi ise gülünç buldu
Debra hiç aglamadi o gece/ Hatta güldü herkesten fazlaca
Genç sordu öfkeyle:
Ne diye ifşa ediyorsun sırrımızı
Hem nesine gülüyorsun
Debra Steiskal
Bir başka akşam verecek cevabını
Şöminenin başında yok etmeden hemen önce oğlanı

O akşam ise bakıştılar çoğunlukla
Çocuk toy
Çocuk öfkeli
Çocuk isyankar
Debra kabulleniverdi hemen
Gözleriyle okşadı delikanlının yaralarını
Çünkü bir başka genç adını söylemişti gitmeden önce
Hem sarıldı sıkıca
Çocuk bundan muzdaripti en çok
Debra buna da ağladı ve güldü

Gök sarsılınca rahatlamıştı yorgun kalbi
Ama şimdi dokununca delikanlının göğsüne
Titredi heyecanindan
Çünkü bir genç kız ve bir genç adam başka bir şekilde yaşamayı seçmiştir

Daha önceleri bir başka çocuk
Bu seferki 5 yaşinda
Islak saçları ve ağır ağır inip kalkan göğsü
Endişe fışkırır dudaklarından
Gitmeyin oraya
Başka dilde zordur bunu anlatmak
Hem ne zaman yalan söyledim
Gözlerimi okuyun bir de
Gençler güldüler buna
O gençlerden biri ertesi gün uyanmayacakti uykusundan
İşte bunu anlatır bazıları bazılarına

Bazı akşamlar o genç çocuk uyuyamaz
Bağırarak ağlar
Güldüğü de görülmüştür
Delirmek bu kadar ucuz muydu ?

Köylüler herşeyden habersiz sofraya oturur
Kimisi sigara tüttürmektedir
Onları yerlerinden hoplatan
Bir adamın ağlamasıydı o akşam
Debra bundan dolayı çıkti yola

Çünkü o genç
bir nehrin kenarında
Oturmuş bağırmaktadır
Kendi dilinde bile anlaşılmayan cümleler fırlatır
Su anlar ve gök sarsılır
Gök de anlar
Gök sarsılınca Debra çıkar yola.