De Mans Şiiri - Arzu Aslan

Eski sahibi kristal avizelerde ışıyan kahkahanın
bun bakışlı,
ellerini takmış annesinin, ışıksız gözü
kerhen bir arada karbon kalsiyum oksijen,
en çok bu içten dıştan kuşatan
yalnızlıktan dertli,
son medle çekiliyor çocukluğuna cezirsiz
ablası queen Elizabet teyzem de böyleydi

O adam yok artık
sonsuz yakışan gelinlik eldiven ve tellerle süslediğin
günsüz nisansız yekpare bir zaman
git gide uzayan uyku tünelleri
hadi topla saçlarını
çık o sulkus labirentinden
en güzel yüzünle
aynadaki