Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Aşk'ın gönüllere düşeceği zaman belli değildir. Bir gülüş, bir bakış haziran temmuz sıcağı gibi bir an da sarıverir de ne olduğunu anlayamayız bile. Güzel şiiriniz için kutlarım.Saygılarımla.(10)
Açık bırak pencereni
mey kızılı düşleri alıver yüreğine usuldan
ateşe verdiğin suretimi işle oya gibi sol yanına
sızlasa da yaz yağmurunda yüreğin
kısa sürse de sağanak aldırma
de ki maviydi.
de ki hüzün yüklü buluttu
hatırla bir alev gibi düşüşünü yüreğime
Yüreğinize sağlık.Zevkle okudum.
Açık bırak pencereni
mey kızılı düşleri alıver yüreğine usuldan
ateşe verdiğin suretimi işle oya gibi sol yanına
sızlasa da yaz yağmurunda yüreğin
kısa sürse de sağanak aldırma
de ki maviydi.
de ki hüzün yüklü buluttu ..
kutluyorum güçlü kalemi..
namık cem
cok güzel bir siirdi...tebrikler
Yazıkki hüzün bitiyor gülüş ekilen düş bahçelerinden..ama hüzünde güzel ,pırıl pırıl bir hüzün,bir damla yaş ve o damlada parlayan şule,neler neler anlatır bir şaire..size anlattığı gibi.Daha öncede demiştim şiir renginizi ve çizğinizi beğeniyorum..ilhamınız daim olsun,yüreğiniz susmasın.
gülüşünü ektim düş bahçeme
de ki haziran dı
de ki temmuz
ne fark eder ki...!
Şiirinizi çok anlamlı buldum; ifadeler zengin; kutlarım... 10 puan... Antolojime... sevgiyle kalın...
gülüşünü ektim düş bahçeme
de ki haziran dı
de ki temmuz
ne fark eder ki...!
AYRINTIYA GÖMÜLMEYEN KOCAMAN BAHÇENE DEĞDİ RUHUM ...
AÇ TOPRAĞINI GELEYİM...
TEBRİKLER ŞAİ.R...
Çok dogru sol yan titrerse ne denirse densin hiç bir sey farketmiyor..Kutluyorum Saygılarımla..(+)ant.
Çok hoş şiirini keyifle okudum Berna Dost. Can-ı gönülden tam puanla tebrikler ve listemde. Yüreğin dert görmesin, kaleminden mürekkep eksilmesin. Görüşmek ümidiyle, her daim esenlik ve keyif dilerim.
Berna Hanım,
çok güzel bir şiirdi okuduğum..
Bu güzel şiirinizi ve sizi gönülden kutluyorum.
Şiiri tam puanla ve sizi saygılarımla efendim,
Ünal Beşkese
Bu şiir ile ilgili 27 tane yorum bulunmakta