De hele gardaş Şiiri - Beşir Çitak

DE HELE GARDAŞ

Dağlara yaslandım gözüm buğulu
Güz vurdu gülümü rüzgar savurdu
Dost dediğim meğer dinsiz gavurdu
Sırtımda ihanetin izi var gardaş

Deşme benim içim kahır dökülür
Vurulmuş sinemden ciğer sökülür
Gündüzümde güneş gece ay ölür
Şu hayatın bana zülmü var gardaş

Ağzımda biriken küfürler kusar
Ar eder kulaklar türküler susar
Kırılsın çalmasın şu lanet sazlar
Her günümde ayrı acı var gardaş

Gülüşler utanır kanlı ağzımdan
Paslanmış kollarım düşer dalından
Bıktım anlımdaki kara yazıdan
Umuduma kurşun sıkan var gardaş

De hele gardaş
Nabzımda çırpınan bu tomurcuk
Bu menekşe tohumu filiz verir mi
Acıyla sulanırken topraklar
Kendi katili olmuşken insan
Gecenin şarap renginde sebepsiz intiharlar
Ve ekmeğe damlayan çocuk gözyaşları
Bozulurmu bir gün açlığın pusulası

De hele gardaş
Hangi günahın lanetidir takvimlere bulaşan
Saçlarına ayazlar yağar bahar çiçeğinin
Nehirler suskundur taşlara küsmüş yosun
Kanatlarına ölüm değmiş ak güvercinin
Ve gökyüzü yanlızdır suskundur
De hele gardaş bu hayat niye böyle

BEŞİR ÇİTAK