De Hele Dursun Şiiri - Abbas Paksoy

De Hele Dursun
Çukurova’ya kızgın, sıcak bastı.
Benim avratta, suratını astı.
Yayların, temiz havası hastı.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

Dursun ustanın, asıl köyü Azgıt.
Bostandere den, geçiyor transit.
Kaleboynu’ndan, nohut oldu asit.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

Bu eve başlayalı, dört ay oldu.
Eller bütün göçtü, yaylayı buldu.
Benim umutlarım, kökten soldu.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

İşi yap diye vermiştim, Dursun’a.
Dursun usta, daldı nohut hırsına.
Dursun gitmeli, ustalık kursuna.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

İşçi tayyar’ı bile, usta yaptı.
Benim işin yolunu, hepten saptı.
Parayı görünce, havada kaptı.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

Ömer usta, yarımını topladı.
Yüz milyona, sevincinden hopladı.
Tuvalet hesabı, çifte katladı.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

Çok şükür, beton işini bitirdik.
O yaz, bir yorganla, döşek getirdik.
On gün izine, yaylayı yetirdik.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

Evime, hırsızı ben mi getirdim.
Kendi tüpünü, nerede yitirdin.
Benim tüpü, yerine mi götürdün.
Hadi, de hele de dursun, de hele.

Paksoy’um, malını her yerde bilir.
Hırsızlık, Dursun’a, iyimi gelir.
Her zaman, Allahın dediği olur.
Hadi, de hele de dursun, de hele.