De Hele Şiiri - Filiz Daş

Oy duruşuna bakışına
Her bir hâline
Ayrı ayrı hayran olduğum
Oy altınuçlu kaleminden öptüğüm
Yazdığın cümle kitabın hatırına
Elbette ki; mürekkebime en çok yakışanımsın
Ama bilmiyor musun Can
Elimde sermayesi zehir olan bir kalem
Yüreğime ipsiz kovayla
Gözyaşı taşıyan bir keder
Yürüdüğüm isimsiz sokaklarda
Yediğim hangi soğuk mermiden
Bahsedeyim ki şiirimde
De hele!
Yoksa yarını meçhul
Hergün bir parçası yırtılan
Yıkılası Mersin şehrinde
Kaldırım taşlarına sinen
Bir kadının çığlığından mı
bahsedeyim...