De hardasan Şiiri - Sevinc Arzulu

Hanı doğma elim-obam,qucağında boy atdığım,
Tənha qoyub ağ libasın qara rəngə boyatdığım.
De hardasan.

Neçə dəfə ərklə döyüb qapımızı,darıxdığım,
Gəlişinə sevinsəm də fərəhimdən karıxdığım.
De hardasan.

Sənlə duz-çörək kəsmişdik bəyaz telin sanatdığım,
Söz atıb da qaysaqlanmış yarasını qanatdığım.
De hardasan.

Ağ gününü gözy əskiyə büküb-büküb qaraltdığım,
Xara doğru gedən yolu söküb-söküb daraltdığım.
De hardasan.