De Elveda Şiiri - Bahattin Tonbul

Hani o ilk karşılaştığımız günde,ilk defa göz göze
Gelişimiz var ya,
İçerime bir sıcaklık vermiştin,o anda
İşte o zamandan belli
Deli gibi sevdim amma
Diyemedin son bir kez elveda

Sonra sözleştik seninle
Karar verdik birlikte evlenmeye
Baban razı değildi ya,
Sen ısrar edince,karar vermişti o da
Oldu demişti,
İşte bende seni deliler gibi sevmiştim amma
Veda bile edemeden ayrıldın sen bu dünyada

Sonra zor şartlarda evlendik
İkimizde fazla bir şey istemedik
Ev,eşya yoktu ama
Seni ben o şartlar da deliler gibi sevmiştim
Diyemedin son bir kez elveda

Balıkesir Şan almış düğün salonunda
Haziranın altısında bin dokuz yüz seksen de
Çorum olayları başladı sokağa çıkma yasağı vardı
Gelemediler ailemden hiç kimse bu şartlar altında
Düğün oldu amma
Seni deliler gibi sevmiştim,o anda
Diyemedin son bir kez elveda

Memlekete geldik on yıl kaldık bu zamanda
Bir oğlumuz,bir kızımız oldu burada
İşte ben seni deliler gibi sevmiştim amma
Diyemedin son bir kez elveda

Kimi zaman aç kimi zaman tok kaldık Ankara’da
Yaşadık çocukları okuttuk burada
Ailelerimize de yardım yapıyorduk
Seni işte o anda deliler gibi sevdim amma
Bana haber vermeden terk ettiğin bu dünya da

Başladı sıkıntılar
Annen diyalize girerken öldü,
Baban aniden melun o hastalığa yenildi
Yalçın ülkü derken
Hastalığın çıktı ortaya bir anda
İşte ben seni deliler gibi severdim amma
Diyemedin son bir kez elveda

Sonradan bir kızımız daha olmuştu
Onu ailecek çok sıkıntılı büyüttük biliyorum
Büyümesi hastalığına denk geldi ya
İşte ben seni o zamanda sevdim,seni ama
Sen bana veda bile etmedin,o anda

Tam beş yıl kemoterapi,radyoterapi derken
İlaç kullandın Tamoksifenle idare ettin
Ben bu illeti yendim demiştin amma
İşte ben seni deliler gibi severdim,o anda
Diyemedin sen,bana elveda

Canım der seni severdim
Sende beni severdin bana hiç kıyamazdın
Hasta hasta kalkar kahvaltı yaptırırdın ya
Okula giderken her sabah
İşte seni deliler gibi severdim amma
Sen bana Allah’a ısmarladık bile diyemedin
Diyemeden gittin elveda….

Altıncı yılın sonlarında
Metastazla başladı tekrar acılar
İki yıl uğraştık bütün bunlarla
İlk önce Akciğer,kemik,karaciğer derken
Beyne sıçradı mikrop sonunda
Felç etti,sağ yanın tutmadı,beslenemedin
Konuşamadın,hareket dahi yapamadın
İşte o zaman bile deliler gibi severdim seni amma
Gideceğini söyleyemedin
Elveda bile edemedin bana,o anda

On altı kasım iki bin yedide girdik hasta haneye
Tam elli iki gün ağızsız dilsiz yattın şişme yataklı
Özel odalı hanede,hep gözlerine baktım
Sana hizmet ettim hiç gocunmadım
O anda da deliler gibi severdim amma
Veda bile edemeden gittin bir anda

Her anım saatim seninle geçti
Birlikte Ankara tıp fakültesi Onkoloji bölümü
Yüz yirmi iki nolu odasında kaldık
İşte o zaman bile deliler gibi severdim seni
Hiç gitmeni istemedim amma
Sen veda bile diyemedin terk ettin beni,o odada

Haksızlık mı ettim bilmiyorum? senin o şekilde
Yaşamanı istiyordum
Konuşamıyordun,hareket edemiyordun
Yemiyor bir damla su dahi alamıyordun
Acılarını iniltilerinden yüz şeklinden
Anlamaya çalışıyordum.
Gece sabaha kadar sana bakıyordum.
İşte ben çılgınlar gibi seviyordum.
O halinle bile sana büyük bir aşkla bağlıydım
Deliler gibi seviyordum amma
Veda bile yapamadın elinde olmadan o anda

Cumartesi sabah beş ocak iki bin sekiz de
Saat on otuzda konuşamadan sessizce
Gözlerini kapadın birden
Elveda diyecek dermanın kalmamıştı
O zamanda deliler gibi severdim seni
Söyleseydin canımdan can vereydim sana ama
Sessizce terk ettin veda etmeden bana
Ayrıldığın bu dünyada hakkım helal olsun sana

Seni mezarın içine bırakıp üstüne toprak atarken
Bile deliler gibi sevdim
Halada seviyorum
İnanamadım
Ayrılırken elveda diyemedin ya bana
İşte bu yüzden
Belki dönersin geri gelirsin sen
Duygularımı haykırıyorum sana yar yar
İşte şu anda deliler gibi hala seviyorum
Çık gel artık yanıma
Elveda
De artık ne olur
Söyleyemediğin son sözün ne olurdu
Merak ediyorum diyemeden gittin bu dünyada
Desen sen,bana da
Elveda
Bahattin Tonbul
12.11.2008