Ddy Yol İşçisi Şiiri - Hüseyin Sert 2

YOL İŞÇİSİ
Baraka karlar içinde raylar kazmayla güreşte
Balyoz elimize yapışmış şeytan sobamız saatlerdir aç
Tren yol bekliyor derdi çavuş, haydi amele tren yolunu çabuk aç
Çok lanet okudum şu üç sene içinde hele içince
Rayların arasında ayağımı burktum çok acıdı yüreğim
Umudumu koydum rayların üzerine gazoz kapağı gibi dümdüz oldu
Gelip geçen trenler ezdi dostlar arkamdan kazmayla vurdu
Ah dedim geçen trenlere ah içinde ben olsaydım
Keşke özgürlüğe uçan beyaz güvercin olsaydım

Toz fırtına soğuk sıcak yağmur kar
Gece gündüz çalışan insanlıktan çıkar
Ellerimizdeki nasırlar isyan eder dökülürdü sözler
Çavuşun dediği dedikti çaldığı düdük ezilirdik
Geçen makinistler bizi adam yerine koyardı
Kolay gelsin ağalar bir ihtiyacınız var mı diye sorardı
Ah dedim ah keşke okusaydım da şu makinaları kullananlar gibi olsaydım
Gelen geçenleri bende adam yerine koysaydım

Güneş bütün gün tepemize binerdi gece ayaz
Çelik burunlu ayakkabılarımızda ayaklarımız pişerdi
Gece üstümüze saz yağardı ameleler söz
Yel okşardı yalnızlığımızı öperdik bir büyüğün elini
Dağılırdık kir yağ içinde gökkuşağından rüyalar âlemine
Seçilmiş ruhlardık hepimiz evlerimize yıldızlar kadar uzak
Kızardı çavuş dağıtmayın tren saatine az kaldı
Ah derdim ah keşke piramitlerde köle olsaydım*
Akşamları evimde çoluk çocuğumla beraber olsaydım

Çiçekli bir şiir yazayım derdim trenler gelip geçerken
Allı yeşilli morlu Sümerbank basması seçerken
Şeker serperdim vagonun penceresinden
Uyumasalardı eğer satılmazlardı fabrikalar insanlar okusaydı
Ekmek aslanın midesinde olmasaydı okuyabilseydim biraz
Ah dedim ah bu şiir böyle olmayacaktı
İçinde çalışan mutlu şekerden insanlar olacaktı

Gelinciklerle papatyalar açmış derenin yanında bozkır uyanıyor
Raylarla traverslerler sevişiyor tren menfezde
Balstlar arasında çiçekler kazma balyoz pinçe kürek bekliyor.
Çalışan işçilerin sesleri yükseliyor terleri çiçekleri suluyor
Yemyeşil bir örtü üzerinde mavi bir gece uzanıyor
Bekleyen trenin yemekli vagonundan çatal bıçak sesleri geliyor
Ah derdim ah yine bir yerlerde yine bizim hakkımızı yeniyor
Anam ağladı çalıştığım kış gecelerinde güneş doğmuyor

Dayadım kulağımı raylara kaval sesini dinledim
Kendimden geçerken çiçeklerin dikenlerin içinde inlerdim
Siyahla beyaz kavga ediyorlardı kırmızıyı hakem yapmışlar
Yeşil fanatik taraftar olmuştu hepsini dövüyor
Ağlıyordu kavalın içinde yaşayan insanlar çöpten ekmek topluyor
Ah dedim yeşile ah az lanet okumadım
Boyun postun devrilsin ışıksız kalasın

Düdük sesiyle irkildim sıçradım rayların üzerinden
Diken diken olmuştu saçlarım ellerim dolmuştu diken
Sığırları koyunları eşekleri hala konuşuyordu güden
Devam ediyordu yoluna tren çuf çuf çuf
Daire olalım beyler diyordu renkli cam
Kendinden geçmiş seyrediyordu uyuşuk kitle
Ah dedim ah yazıklar olsun
Masal anlatıp bu kitleye istediğin gibi kitle

İşçisin sen işçi kal diyor bir şarkı demesi kolay
Sen hiç bedeninle saatlerce balyoz kazma kürekle çalıştın mı?
Hiç ateş başında yoğunluktan aç karınla uyudun mu?
Sineklere ikram ettin mi bedenini uykunda kaşındın mı küfür ederek
Geççek diyor hiç geçmiyor acılarımız makas başında ağlıyor
Ah dedim ah bu şarkıların gözü kör olsun
İşçinin emekçinin çalışanın alın teri dökenin her tuttuğu altın olsun

Uyanırdı bozkır bozkırda baraka ip ince bir dere
Kardeşti demiryolu işçisine saçtan baraka içerisi is içinde
Yemeğimiz nefretimiz düşüncemiz vatanımız inancımız aynıydı ama
Ahmet kedileri beslerdi bende fare Yılmaz bitlerini Çavuşun köpeklerini
Yalancı baharımızdı sigaramız içkimiz düşlerimiz
Ah dedim ah bu rayların travestlerin üzerinde yıllarca ezildik
Emekli olunca bir gün gün yüzü görecek miyiz

*Piramitlerde çalışan kölelere günlük 4-5 LT bira ve yarım kilo ekmek verilirdi.( Elektrik su kira dertleri yoktu.)
HÜSEYİN SERT