Dayoğlu Şiiri - Şehri Karakaya

Küçük yaşta düştük gurbet ellere,
Soluğu Zile'de aldık dayoğlu.
Hasret çektik köye babam gillere,
Gönülü efkâra saldık dayoğlu.

Okul bitti tamam kavuştuk derken,
Ondokuz yaşında evlendik erken,
Başımızda kavak yeli eserken,
Kış ayında düğün çaldık dayoğlu.

İlk görev yerimdir illerden Bolu,
Yaban el değil mi namertler dolu,
Sende unutma ha bu garip kulu,
İçe ata ata dolduk dayoğlu.

Başkent Ankara'da mekanlar tuttuk,
Dertleri üst üste içeri attık,
Gördün mü onulmaz belaya çattık,
İnan dert küpüne döndük dayoğlu.

Rızkımızı vermiş Allah burada,
Yüzümüz gülsede aklım orada,
Hiç gözüm yok inan malda parada,
Sonsuz hamd ve şükür doyduk dayoğlu.

Müebbet gurbete mahkum olmuşuz,
Ne bahtı karalı nâçar kulmuşuz,
Bu dünyada biz belayı bulmuşuz,
Gelemiyom burda kaldık dayoğlu.

Gün oldu karnımız doydu doymadı,
Çokları horladı eve koymadı,
Bağırdım sesimi kimse duymadı,
Bu gurbete niye geldik dayoğlu?

Unutmadık asla köyleri andık,
Herkesi biz gibi özlüyor sandık,
Sabah akşam hasret atına bindik,
Köyü biz tek vatan, bildik dayoğlu.

Emekli olmaya on sene kaldı,
Ömür gitti gardaş günler azaldı,
Deme sakın bana hayale daldı,
Saçlar beyazladı solduk dayoğlu.

Dahaca dün gibi ne çabuk geçti?
Ana, baba,amca, dünyadan göçtü,
Önümüzde onlar manevi güçtü,
Bak bizde ihtiyar olduk dayoğlu.

Yaralarım derin ne olur deşme,
Gönül dere oldu gözlerim çeşme,
Nefesim bitmeden mezarım eşme,
Bu düzeni biz mi kurduk dayoğlu?

Biliyorum sende benim gibisin,
Hemi son beşiksin kazan dibisin,
Guzda kalan fide nasıl ibisin?
Dalı kıyılara vurduk dayoğlu.

Ustaoğlu öldü diye duyarsın,
Kefenleyip beni kabre koyarsın,
Baştahtamı ellerinle boyarsın,
Galiba senide yorduk dayoğlu.