Dayım Kızı Şiiri - Yüksel Çelik

Dayım kızı ablam benim,
Hayatını yazım senin.
Genç yaşında oldun gelin,
Ne anladın bu dünyadan?

Daha körpe bir kız idin,
Gülaçar a gelin gittin.
Yükü taşıyamaz belin,
Ne anladın bu dünyadan?

Nerde kaldı o gençliğin?
Yaş geldi altmışa değin,
Gitti de o güzelliğin,
Ne anladın bu dünyadan?

Beş evladı büyüttün de,
Ninni deyip uyuttun da,
Dünyada mekan yaptın da,
Ne anladın bu dünyadan?

Zaman zaman çok yoruldun,
Çoğu insana kırıldın,
Hayata sıkı sarıldın,
Ne anladın bu dünyadan?

Şükretmesini bilirsin,
Geçmişinle övünürsün,
Kaderinle avunursun,
Ne anladın bu dünyadan?

Gurbettedir bacı kardeş,
Kimseyle olmasın sırdaş,
Eniştemiz sana yoldaş,
Ne anladın bu dünyadan?

Ben çocuktum, sen bir genç kız,
Memlekette kaldın yalnız.
Yanında var iki genç kız,
Ne anladın bu dünyadan?

Baba yoktu, ana vardı.
Onun yaşaması kârdı,
Yakında ananda öldü,
Ne anladın bu dünyadan?

Yüksel diler mutlu yaşa,
Aklar düştü gene başa,
Geçirdin ömrünü boşa,
Ne anladın bu dünyadan?