Dayı Bey Şiiri - Ünal Bulut

İşe yaramaz ne kadar vasıf varsa
Satalım gitsin ama kime dayı bey
Vasıfsızlık elinde olsa bir asa
O asa ile vur serseme dayı bey...

Sahiller denize gizliden kin besler,
Heyhat! .. beni kabul etmez doğduğum yer,
Bilmem ki arkadan bir sülale ne der?
Bizide yabanıI belleme dayı bey...

Vallahi geçmiş yılların hepsi gammaz,
Bu imtihan senin cevaplara kanmaz,
Kardeş bile abiyi akraba sanmaz,
İki elim yakanda deme dayı bey...

Gelecek kâh dostum olur, kâh dalaşır,
Seni sileyim derim vefa yanaşır,
Erkenden yoruldum, bir ağrı dolaşır,
Topuklarımdan ta enseme dayı bey...

Düşün sen dahi olabilirsin hain,
İçini söyleyecek yok ki bir kahin,
Aslımı görmek için çok derine in,
Ard niyet atayım nereme dayı bey...

Yanılmışsın konuşmak değilmiş hilkat,
Dinleyebilmek gerçekten asıl sanat,
Diline düğüm atamasam da, sen at
Önüme, iki güzel kelime dayı bey...

Büyüksün saygım var ötesi yok sanma,
Benden yana kim ne söylerse inanma,
Buna binaen hatalarım aranma,
Haddini aşarsın deneme dayı bey...

Bütün kaprislerini çekerim tek tek,
Çok zaman olmuyor değilsin köstek,
Ölmeden evvel, benden usanana dek,
Bıktırıyorsun demek neme dayı bey...

Bazen sakinsin bazen altında diken,
Ateş kesilirsin, yokken hiç bir neden,
Acaip, patavatsız hallerin varken,
Acıyasım gelir kendime dayı bey...

Gittin ne fark var ki, ha ora ha bura,
Ayrıldında bayrak mı diktin surlara,
Bende buraları terkettikten sonra
Göçle karşılık ver, dönmeme dayı bey...