Dayı Şiiri - Kara Osman Nalbant

Alemi severdim sevdiğim yoktu
Bir nazar, başımı belaya soktu
Üçüncü koğuşta pencere yoktu
Yıllardır güneşi görmedim dayı

Kızarsa dinlemez ayaklar başı
Mazluma zehirdir, hoyratın aşı
Aşk ile kaynattım kazanda taşı
Harama el bile sürmedim dayı

Esse de incitmez yaprağı yelim
Alemi yüklensem eğilmez belim
Silah dayasalar dönmüyor dilim
Şerefsize selam vermedim dayı

Yetiş gardaş diye bağıran candı
Göz göze gelince yüreğim yandı
Ben bende değildim yittiğim andı
Kavgaya boşuna girmedim dayı

Aşığım sözüm var herkese göre
Töremiz bu deme yok böyle töre
Gözündeki çöpü görmeyen köre
Kıyılık yün döşek sermedim dayı

On dört yıl yaşadım bilirim çölü
Sevginin damlası doldurur gölü
Bağrıma bastığım kırmızı gülü
Dikeni var diye yermedim dayı