Dayı Şiiri - İbrahim Etem Ekinci

Def et yüreğinden gamı kederi,
Dünya her şekilde dönüyor dayı.
Yaşatma gönlüne erken mahşeri;
Düşünün ce inme iniyor dayı.

Verdiğin emekler hepten yok olur.
Kem sözler saplanan sivri ok olur.
Düşünce! ..Başına çöken çok olur;
En yakının bile kınıyor dayı.

Kara taşa sevgi fidanı ekme,
Kıymet bilmeyenin kahrını çekme
Ahlarla oflarla kanlı yaş dökme;
Gözlerde ki fer de sönüyor dayı.

Bazen gül atan var taş atanına,
Herkesin ettiği düşer şanına.
Kader de teslim ol Yaratan’ına;
O zaman acılar diniyor dayı.

Çakallar aklanmış iyi nam salmış,
Aslanlar bir adım geride kalmış.
Bülbülün yerini Baykuşlar almış;
Karga gül dalına konuyor dayı.

Sığ su umman olmuş dere koy olmuş,
Saban demirleri çelik yay olmuş.
Sütçü beygirleri Arap tay olmuş,
Bu yüzden yüreğim kanıyor dayı

Etem-i şüphede! ..Olmaz mütmain
Melek dediklerin çıkıyor lain,
Dostlar düşman gibi yarenler hain;
Bunlara ciğerim yanıyor dayı.

15.04.2015.ANKARA