Dayı Şiiri - Oktay Güngör

Derdine olmadı çare,
Yürek yandı pare pare,
Ölümünle yerden yere,
Valla bizi vurdun dayı.

Dertle dolu yükün ağır,
Yavruların yanan çağır,
Felek duymaz sanki sağır,
Son nefesin verdin dayı.

Ölüm sanki oldu ayan,
Sen bunları ettin beyan,
Dayan yürek buna dayan,
Direncimi kırdın dayı.

Düşmana eğmedin boyun,
Ondan terk etmedin köyün,
Hem şirindi tatlı huyun,
Çok çetindin zordun dayı.

Sen derdin ki dünya fani,
Ata,dede nerde hani,
Taş gibiydi o bedeni,
Ne çabukta yordun dayı.

Ağladılar peşen bacın,
Dayanılmaz ağır acın,
Tükendi kalmadı gücüm,
Umudumu kırdın dayı.

Songül,Ülkü bir deTuğba,
Şivan kurmuş derler baba,
Boşa gitti onca çaba,
Can evimden vurdun dayı.

Oktay der ki nerde dayı,
Bugün oldu tam bir ayı,
Issız kaldı evi köyü,
Son durakta durdun dayı.