Daye Şiiri - İbrahim Güngör 2

Sen aşksın,saf ve paha biçilemez bir aşk.
Sen erenlerdensin.
Sen bir tanesin benzeri olmayan.
Sen bir şeysin hem de her şeysin.
Yakuttan elmastan daha kıymetlisin sen.
Sen dostumsun,kebirimsin,mürşidimsin.
Sen ipek kadar yumuşak ve demir kadar sertsin.
Belini bükemez hiçbir şey senin.
Saçların sırma gibi uzun ve ipek kadar yumuşaktır senin.
Kadim bilgilerin bir bahirdir adeta.
Sen münferitsin bütün insanlardan.
Tecariblerinle dize getirirsin hayatı.
Kavisin sen çoğu mahlukattan.
Sen hayrın miftahı şerrin aduvvusun.
Keşke mevtsiz olsan sen.
İnsan birini çok sevince ölüme hasım olurmuş.
Bunu sen hissettirdin bana sen öğrettin.
Yüzün bir asrın yorgunluğunu ihtiva eder.
Duruşun bütün dünyayı dize getirir.
Herkes razıdır senden,
kimseyi kırmazsın incitmezsin üzmezsin.
Sen kadim kitaplardan daha bilgilisin.
Sen hayattan daha kavisin.
Sen bütün insanlardan daha sevimlisin.
Kavlin hep tezahürüdür hakaiklerin.
Sen hem sadikimsin benim hem de muallimimsin.
Sen eşi olmayan bir hulke sahipsin.
Sana şiir yazmak mümtenidir lakin ben şiir yazmıyorum zaten mırıldanıyorum kendi sinemde.
Sana nazar etmek bile mesrur eder beni.
hayat pınarımsın,
bir tanemsin,
ciğerimsin sen...
Rayihan miskden daha cemildir.
Sen hakkın halk ettiği en güzel şeylerden birisin.
Aheste aheste konuşursun sen,
her kelimen huzur verir sadrıma,
her kelimen bir armağandır bana.
Her kelimen bir hakikattir senin.
Ezharlar seni görünce hicap ederdi güzelliğinden,
Sen çiçeklerden daha güzelsin,
Sen bütün mücevherattan daha değerlisin.
Paha biçilemez saçının bir teline bile.
Sen bir ışıksın gölgesi olmayan.
Sen engin bir deryasın dibi olmayan.
Sen aşksın,
benim aşkımsın...