Dayatma Günler Şiiri - Sevtap Özkahraman

Hoşlanmıyorum
Dayatma günlerden ve bu günleri kutlamaktan hoşlanmıyorum.
Ve
Bu günlerde özel bir şeyler yapmak için çaba harcamıyorum.
İçimden gelmiyor.
Neyi kutluyoruz ne için kutluyoruz anlamlandıramıyorum.

Dayatma günlerde aklımda hep o gün dünyaya gelen bebekleri düşünenler olup olmadığı sorusu var.
Ben her günden daha fazla yoğunlaşıyorum bu düşünceye.
Seçme hakkı olmadan dünyaya gelen bebeklere…
Ve
Seçme hakkı olmadan üstlerine yapıştırılan kimliklere yoğunlaşıyorum.

Türk / Kürt / Ermeni / Filistinli / Çeçen/ Aborjini/ Kızılderili
İsrailli / Iraklı / İngiliz/ Rus/ Alman…
Müslüman / Hıristiyan / Musevi / Ateist / Budist…
Beyaz / Zenci / Sarı…
Kapıcı çocuğu / Doktor çocuğu / Çöpçü çocuğu / General çocuğu / Orospu çocuğu / Öğretmen çocuğu / Katil çocuğu / Milletvekili çocuğu / Hırsız çocuğu…
Çoğalt çoğaltabildiğin kadar sonu yok ki kimliklerin.

Kimlikler
Yüzlerce üst kimlik alt kimlik!
Ve doğarken yapıştırılan bu kimliklerle şekillenen belirlenen yaşanan hayatlar…
Ya da yaşanamayan yaşanamadan biten hayatlar…
Filistin’de, Irak’da, Hiroşima’da, Auschwitz’de, Türkiye’de ölen çocuklar
Suçları kimlikleri olan çocuklar!

Dünya cinnete uyanıyor her sabah!
Dünya kana yatıyor her gece!
Çocuk ölüsü merdivenlerde tepelere tırmanıyor birileri!
Gözleri görmeyen, kolsuz bacaksız bıraktıkları çocuklara şeker dağıtıyor amcalar!
İnsanlık adına, savaşları bitirmek adına nutuklar atıyor savaşları başlatanlar!

Ve
Yılbaşı gecesi planları yapılıyor bir başka dünyada yaşayanlarca…
Yılbaşında Neredesin? Ne yapıyorsun? Ne giyeceksin? Ne hediye aldın soruları uçuşuyor etrafta günlerdir…
Çılgın partiler organize ediliyor.
Astronomik fiyatlı hediyeler alınıyor.
Delirmiş gibi yiyecek ve içki depolanıyor.
Herkes kırmızı don telaşında.

Ya bir durun bir kendinize gelin diye haykırmak geliyor içimden!

Çünkü trajikomik geliyor bana Dünya Güneş etrafındaki turunu tamamladı diye kutlamalar yapmak!
Yahu bu bir doğa olayı sen kutlasan da kutlamasan da gerçekleşecek bu!
Yani senin yaptığın partilerin, giydiğin kırmızı donların, patlattığın şampanyaların,10dan geriye saymalarının bir katkısı yok Dünya’nın 365 günlük turunu tamamlamasına.

Arada düşünüyorum ben de bir anormallik var herhalde diye.
Çünkü
Ben içinde sevdiklerim olan
Sağlıklı, huzurlu
Kendimi ve etrafımı sevdiğim-saydığım
Düşüncelerimi özgürce söyleyebildiğim
Farklı düşünceleri yargılamadan dinleyebildiğim
Eylemlerimin insanlığa-doğaya ucundan kıyısından katkısının olduğu
Umudumu yitirmediğim
Ve hatta umut olabildiğim
Bir daha yaşanamayacağını bildiğim
Her günü – her anı kutlarım,
Kutlamaya çalışırım kendimce güzellikler yaratarak…

Ve bugünde düşündüklerimi yazabildiğim
Yazdıklarımı okuyabildiğiniz
Ve
31 / 12 / 2008 bir daha yaşanamayacağı için
Bu günümüzü bu anımızı kutluyorum kendimce…
Kutlu olsun…

(31/12/2008 - Ankara)