Dayanmaz Canlar Şiiri - Kemal Berk

Yanıyor yürekler, yanıyor canlar
Karışıyor birbirine kuzular
Ağlıyor hepsi Analar bacılar
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar

Sanki şimşek çaktı yer gök inledi
Evlatların sesleri de kesildi
O madende sevdiğimi vermedi
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar

Aradım ekmeği, yerin içinde
Gündüzüm karardı yerin dibinde
Çıkmadı yarim yerin yüzüne
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar

Üçü, beşi geçti, yüzlere vardı
Cansız bedenle yürekler sarsıldı
İçerden çıkanlar canları yaktı
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar

Doğmadı güneş Soma’nın da üstüne
Öten bülbüller, ötmedi bugün de
Gidenler dönmedi geri evine
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar

Babasız kardeşiz kaldı evimiz
Yıkıldı ortadan bizim hanemiz
Giden geri gelmez koç yiğidimiz
Dayanmaz yürekler, dayanmaz canlar

Kara kömür, kara ettin yüzleri
Bir avuc kömüre yaktın bizleri
Tutmuyor ki şu bedenin dizleri
Kemal’in yüreği, dayanmaz canlar

Kemal BERK
Fen ve Teknoloji Öğretmeni
Sunguroğlu İ.O.Müdür Yrd
Çorum-Sungurlu