Siyah gözlerinin gölgesi düştü akşamlarıma,
Zaman akıp giderken tutununca sevdanın eteklerine,
Çaresizce geçerken çığlık çıklığa yaşamın ortasından,
Sende ölmek arzusu bıktırdı beni yaşamaktan,
Ya yanlış saatlerde bekledim seni ya yanlış günde,
Korkularıma sığındım cesaretime ihanet ettim de,
Ondandır ağladıkça üşüyor sustukça yanıyor yüreğim,
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi