Dayanma Şiiri - Ahmet Özdemir

Ellere dar gelen sana bol gelir,
Kanma keme eylen elim uzanma.
Bereketli elden sonra kol gelir;
Eken, biçen, diken kolum kapanma.

Özüne nur saçar hüsnü cemâli,
Gönüllerde açar güller misâli,
Kime etsen duçâr yoktur emsâli;
Anlatmakta naçâr kalsan usanma.

O eller ki yurdum, bu el ki benim.
O beller ki yolum, bu bel ki benim.
O diller ki gönlüm, bu dil ki benim;
Elim, belim, dilim sahipsiz sanma.

Dilim dilim dilin dilsiz dilimi.
Bileğinden kesin, elsiz elimi.
Kökü kuru bilin, belsiz belimi;
Yanım yanım yansın can dost sen yanma!

Ariflerin budur sözü baş tacın,
Erkan. makam çoktur aynı amacın,
Dalı, özü yoktur kimi ağacın;
Yolu çürük olur sakın dayanma!