Dayanırım Ben Dersin

Sığdıramadıklarımız ve susturamadıklarımız ağlatır bu gözleri
Unutmayanlar ve unutulmayanlar sığmaz bu gözlere
Ve akar gider bir sayfanın dizelerine
Gecenin en kuytu köşesine gizlenmektir belki de tek çare

Hıçkırıklar duyulmasın diye
Ağzına dayadığın avuç arasından çıkan
Üç dört anlamsız hece
Yankılanır gökyüzünde belki de saatlerce

Ne göğsüne kadar çektiğin dizlerin saklayabiliyor seni
Ne de içindeki yangın ısıtabiliyor
Yaşadığın onca gün, koynunda geçirdiğin geceler
Saatlerce konuşulanlar yok olur birden

Sadece tanıdığın o günün şimşekleri çakar durur beyninde
Defalarca geçer aklından
Bir bir canlanır gecenin sahnesinde
Tatmin edecek bir neden arar durursun bulamayacağını bile bile

Sonra, ayağa kalkıp hiçbir şey olmamış gibi susar ve gözlerini silersin
Dayanırım ben diyerek kaybolursun gecenin karanlığında
Defalarca isyan edip, yerlerde hıçkırarak onu isteyeceğini bilmeyerek
Susturmaya çalışırsın içinde ağlayan çocuğu

Kendi gölgenden bile korkar olursun
Bedenin titrer, ruhun titrer ve kendine sarılmayı öğrenirsin zamanla
En sonunda da yaşadığın o mutluluğun hesabını vermek için
Dört duvar arasında kalırsın çaresizce

11 Mart 2015
Çarşamba