Uzaklaştıkça var olan
Bir uçuruma dönüşürdün
Dayanılmazlığım olurdun
Acım olurdun
İçimde durmaksızın
Kalbim olurdun
Sen..!
Unutuldukça var olan
Bir şarkıya dönüşürdün
Öyle acı, öyle hüzünlü…
Dayanılmazlığım olurdun
Kalbimi acıtırdın
Öyle acı, öyle inatçı
İçimde yaşardın öylece
Sen..!
Sen;
Unutması zor
Vazgeçilmesi imkansız
Mıh gibi
Yüreğime saplandın
Yani
Böyle işte, en büyük
Dayanılmazlığımsın.
22.07.07
Sabır ÇelikKayıt Tarihi : 6.11.2011 22:48:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!