Dayanılmaz Şiiri - Fikret Şen

Hayatı yaşadım gecenin titrek ellerinde,
Bir göz oldun bir umut ışığı.
Sahipsiz ve inadına akan zamana dur dercesine yaşıyorum
Seni...
Umutsuz akşamlarımda kedere gölge düşürüyorum
Hayatın paslı prangaları bağlıyor belki beni kederime...
Aynı yakamoz hüznün sebebi oluyor ve karanlığı çağtıştırıyor.
Aynı deniz beni içine çekiyor..
Sensiz geçen her saniye girdabında kaybolup duruyorum
Düşler dünyasında savrulup duran hayal kahramanı yaşıyor artık içimde.
Nefesimde acı ve ağır sensizlik kokusu...
Acıların diriliş yemini...
Uzaklığın sonsuzluğu her an içimde bir hücrenin daha ölmesine yol açıyor.
Büyüsünde kaybolduğum aşkı savunmam tek suç bu şehirde.
Kalbim direniş yemini etmiş zaferi arzuluyor.
Her gün yaşamdan uzaklaşsamda sana daha çok yaklaşıyorum...
Karanfilin bağlayıcılığı aciz kalıyor belli uzak mesafelerde,
Biliyormusun artık uykudan da nefret ediyorum.
Yokluğun kabusu adım adım izliyor çaresiz anımı,
Bir su damlasında boğuluyorum.
Hayat veren hayatımıda acımaksızın alıp götürüyor derin kuytularına.
Belki rüyalarında yaşamak istiyorum...Sonu hangi uyanış olursa olsun...
Ben aşkı sende yaşamak istiyorum
Seni Çok Seviyorum.