Yapayalnızım kardeşim;
Koca şehirde yapayalnız.
Ne bir eş dost akraba,
Nede sevdiğim bir kız.
Yabancıyım bu insanlara,
Ve korkutuyor kalabalıklar.
Onlar gibi olmasam da,
İçimi acıtıyor çığlıklar.
Varoşta yaşıyorum burada,
Fakirlerin bölgesinde.
Sevmek sevilmek dahi,
Kağıt paranın gölgesinde.
Bana ters geliyor,
Yaptıkları ve ettikleri.
Her öğün acıkınca,
İnsan etidir yedikleri.
Namusları satın alıyor,
Zengin züppenin harçlığı.
İnsan ve insanlık satılıyor,
Hem de para karşılığı.
Dayanamıyorum kardeşim,
İnan ki dayanamıyorum.
Geceleri yatağıma yatıp,
Bir başıma ağlıyorum...
Nizamettin Özel
Kayıt Tarihi : 4.5.2006 10:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!