Dayanamaz Oldum.

Ben!
Bir ağacın taze filizlerinden biriydim.
Kendime, geldiğimde.
Nice yıllar, nice mevsimler geldi geçti üzerimden.
Rüzgârlara, direndim.
Dayanılması güç, fırtınalar esti onlara bile aldırmadım direndim.
Kışlara direndim.
Sonra!
Don oldu, onlara direndim.
Kuraklıklar oldu çoğu kez, onlara bile direndim yıllarca.
Yine de kurumadım, her ilkbaharda dal, dal yeşerdim durdum.
Yeşerdikçe’ de, güzelleştim.

Ve nihayet gün geldi.
Artık dayanamaz oldum.
Direnemez oldum, kışa dona kuraklıuklara.
Dayanamaz oldum, açlığa yokluğa.
Dayanamaz oldum ben, üzerimde mıh gibi çökmüş olan ağırlıklara.
Sonunda!
Önce yanımdan arkadaşlarımlarım ayrıldı.
Ve beni yalnız bıraktı.
Sonra ellerim, kollarım yalnız bıraktı.
Yaprak, yaprak, dal, dal mevsimler geçtikçe yalnızlaştım.
Daha sonra, sıra bana gelmiş baktım.

Kurudukça, kurudum.
Gelip geçen mevsimlerin, yılların yorgunu oldum.
Yağmurlar yağdı
Arkasından nice güneşler açtı, artık fayda etmez oldu bana
Her mevsim benim için çekilmez bir kış oldu.
Ne dal verebildim ne budak.
Beni benden alıp götürecek bir fırtınayı bekler oldum.
Bana en son çare sanırım bu olacak.

16 Aralık 2015-12-16
Antalya