Dayanamam Yalnızlığa Şiiri - Salih Özalaşan

Yıldızı gökyüzünde bıraksan tek başına
Acaba güneş doğar mı hiç onun bahtına
Yıldız olmakta yetmiyorsa
Ben nasıl dayanırım böyle bir yalnızlığa
Samanyolu olsan neye yarar
Bakan yoksa başını kaldırıp da
Ben saman yolu değilim ki
Dayanamam bu kadar uzun yalnızlığa
Gece değilim ki yıldızları alayım koynuma
Gün değilim ki güneş sarsın kucağına
Dağ başında bir taş hiç değilim
Dayanamam ben böyle bir yalnızlığa
Ağaç değilim diğer ağaçlarla yarışayım
Deniz değilim öfkelendiğimde kabarayım
Nehir değilim şelalelerde çağlayayım
Ben garip bir canım dayanamam yalnızlığa
Rüzgar değilim bozkırlarda eseyim
Bulut değilim birilerine gölge edeyim
Yağmur değilim üşüyüp doluya döneyim
Etten kemikten bir kul dayanamam yalnızlığa
Bulut değilim gölgeme toplansın insanlar
Bahar değilim yolumu gözlesin kıştan usananlar
Bir çiçek hiç değilim koparıp koklasınlar
Ben niye mahkumum böyle bir yalnızlığa
Farkım ne gülüp oynayandan
Sevenden sevilenden mutlu olandan
Bende yaratılmadım mı etten kemikten kandan
Dostlarım nerdesiniz itmeyin beni yalnızlığa

Y.Tarihi 03-09-2003 Saat 19.50
Salih Özalaşan