Sonsuz bir nefesle yüreklere dolan,
Bir ney sedasıyla ferahlatır beni o pürüzsüz tenin.
Mercan mavisi güzelliğinde hayat verir bana,
Rengini İrem bahçesinden almış gözlerin.
Ve o eski İstanbul’u bulurum pır pır atan kalbinin derinliğinde.
Aşiyan yokuşundan seslenirim,
Seninle olan mutluluğumu haykırırcasına dünyaya.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var