Her doğan güne yükleyerek kederlerimi
Katre katre çoğalır yüzümde izler
Bazen bir istasyon düdüğü kadar keskin
Bazen esen yellere katık olur umutlarım
Seni anlatmalı doğan ışıklara, ihtiyarlamadan gündüz
İçim dolmadan zifir, yüreğim kan kokmadan.
Her nefeste dolan hüznüm, taşmadan kaldırımlara.
Nefesler ciğerlerimde duruyorken terk etmeden beni yalnızlık.
Gözlerin bir taze nefes gibi dolsa içerime
Kurumuş dallarıma can yürüse aniden
Biraz şairce olacak ama
Gözlerinde tutuklu kalan umutlarımı bana ver diyor içim
Sen bendeki hislerinle farkında olmadan kirpik süzerken zamana
Arasana diyen sesinde çoğalır heveslerim…
Ararım çoğalır billur kasede dolu çiseler…
Sensizliği sarar kollarım...
Kayıt Tarihi : 9.3.2009 14:55:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ali Kenan Erdem](https://www.antoloji.com/i/siir/2009/03/09/dayan-yuregim-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!